14 reacties | 2842x gelezen
23-04-2018 00:01

Addy B | Deze column gaat natuurlijk over Max Verstappen. Niet alleen over Max, ik zal ook andere situaties aan kaarten. Prestatie druk. Het mooie van sport vind ik zelf de psychologische druk die sporters ervaren, en hoe ze daarmee om gaan.

Bron: Formule1Nieuws.nl

Soms vraag ik me wel eens af hoe het zou zijn.
Je bent 20 jaar en wordt al jaren bestempeld als het grootste talent wat er rond loopt.

Hier heb je zelf nooit om gevraagd.
Anderen doen dit voor je.

Fans, de media, “experts”,
ze roepen allemaal om het hardst hoe geweldig je wel niet bent,
en filosoferen openlijk over het aantal titels wat je bij elkaar gaat rijden.

Iedereen roept hoe “cool” je bent op de baan,
en dat niets je van je stuk brengt.

Je bent evenwichtig, vastbesloten,
en gaat je eigen gang en je wordt gezien als een verademing voor de sport.

Je team bombardeert je tot eerste coureur,
met een salaris wat jou leeftijd genoten in geen 100.000 jaar bij elkaar kunnen verdienen.

Iedereen vindt iets van je.
Iedereen wil iets van je,
en iedereen verwacht iets van je.

Hoe ga je daar, als 20 jarige, mee om?

Allereerst wil ik even vermelden dat ik geen echte “die-hard”,
“roze bril dragende”, “super fan” ben van onze Max.

De tijd dat ik “fan” was van sporters ligt gelukkig ver achter me.
Ik kijk naar sport, en observeer wat er gebeurt, en vorm daar een mening over.

Ik vind Ericsson een waardeloze coureur,
en was blij verrast met zijn prestatie in Bahrein.

Eindelijk liet hij zien waarom hij een stoeltje verdient,
en ik hoop dan ook van harte dat dit niet eenmalig is.

Vettel?
Ik vind het, op “persoonlijk” vlak een eikel,
die mij iets te vaak omstandigheden naar zich toe wil trekken om succes te boeken.

Zijn Red Bull periode was, hoe succesvol ook, toch wel een schandalige periode.
Webber, een coureur waar ik helemaal niets mee heb,
werd gruwelijk misbruikt om Sebastian groter te laten lijken dan dat hij eigenlijk is.

Maar ik zal de eerste zijn die erkent dat hij dit seizoen fantastisch rijdt.
In Australië had hij geluk met de S.C.
maar ik geef het je te doen om met compleet versleten banden,
Bottas achter je te houden en de overwinning binnen te slepen.

In China sloeg ik stijl achterover van zijn reactie na het “Verstappen incident”.
Kijk... dat zie ik graag.

Niet dat zeuren en piepen, en roepen om straf en weet ik veel wat,
alhoewel Vettel hier alle recht toe had:
Max verpeste zijn race, en misschien wel zijn kampioenschap.

Druk.

Iedere sporter heeft een bepaalde “basis druk”.
Het vrijblijvende karakter van mannen of vrouwen die kijken wie de beste is,
is al lang verdwenen.

Sport is business.

Sport is de meest belangrijke tijdverdrijf op deze planeet.
Tv programma’s, bladen, kranten, websites staan vol met sport.
En dit heeft natuurlijk een invloed op de sporters.

Ik denk niet dat een coureur die, een paar seconden voor de start, in zijn wagen zit ,
denkt aan de miljoenen mensen die dit moment gaan bekijken.
En ook tijdens de race zullen ze zich hier niet mee bezig houden.

Voetballers zijn alleen met geld bezig.
Althans, dat is een algemeen geaccepteerde mening.

Maar zouden zij na een gemiste kans nu werkelijk denken aan de misgelopen premie,
of zouden ze er oprecht van balen dat men een wedstrijd verliest?

Mercedes, en Hamilton, staan onder druk volgens de media.
Ach, het valt wel mee.

Het team zal misschien wat meer druk voelen na de “blunders” die men gemaakt heeft.
Maar Lewis?

Lewis weet dat hij de snelste was in Australië,
en dat een misrekening vanuit de pits hem de nek omdraaide.

Hij weet ook dat hij in Bahrein al op een achterstand startte,
en dat hij na het “Verstappen” incident van geluk mocht spreken dat hij geen schade had.
Max had zomaar zijn voorvleugel aan gort kunnen rijden,
en dan had Lewis nog meer achterstand gehad.

Mercedes zal zich misschien afvragen of ze Bottas niet gewoon hadden moeten laten racen.
Vettel’s banden waren “toasted” en wat had er nu kunnen gebeuren?

Of je zet zo veel druk op Vettel, dat hij spint, een klapband krijgt,
of alsnog een stop moet maken.

Of Vettel laat Bottas makkelijk door,
zodat hij zijn banden op adem kan laten komen,
en alsnog voor Lewis finisht.

Of het blijft zoals het is,
maar dan heb je het tenminste geprobeerd.

In China was Lewis niet goed,
maar pakte toch maar even 8 punten terug.
Wat voor een “slechte” race niet verkeerd is.

Bottas dan.
Bottas is een perfect voorbeeld van wat druk met een rijder kan doen.

Hij begon dit seizoen met de wetenschap,
dat Mercedes een beter jaar verwachte dan vorig jaar.
Kortom: er was een bepaalde druk.

De eerste race was ronduit slecht voor hem,
en ik denk dat wij allemaal zo iets hadden van:
dit wordt helemaal niks.

Bahrein was daarom zo interessant omdat, door omstandigheden,
Bottas op de tweede plaats kwam.

Hij reed niet voor zichzelf, maar om de schade voor Lewis te beperken.
Dit kunnen we ook zeggen over China.

Iedereen had het over Lewis,
en we wisten allemaal dat Bottas hem zou moeten helpen.

Hij deed het goed.
Twee tweede plaatsen op rij,
en de derde plaats in de tussenstand.

Zolang Bottas zich opoffert voor het team, komt het wel goed met hem.
De druk is dan toch anders... minder... op en ander niveau.

Jaren geleden heb ik een interessante discussie gehoord tijdens de Tour de France.
Ducrot en Smeets hadden het over het verschil tussen het rijden van een etappe,
en het rijden van een tijdrit.

Het ging met name over Voeckler,
en het feit dat hij wel in staat is om zo’n 50 km/h te fietsen,
als hij in zijn eentje naar een groep probeert te springen aan het eind van een etappe,
terwijl hij dit niet kan tijdens een tijdrit.

Druk.

De druk tijdens een etappe is totaal anders dan tijdens een tijdrit,
en ik snapte precies wat de heren bedoelde.

Bottas ervaart nu hetzelfde.
Er is andere druk als je de schade voor je team genoot probeert te beperken,
dan dat je rijdt voor je eigen kampioenschap.

Bottas is daarom dan ook de ideale tweede coureur,
of, om in wielertermen te blijven, een zeer goede knecht.

Iedere coureur heeft een bepaalde druk.

Stoffel had het afgelopen jaar weinig druk.
Alonso is je team genoot, wat betekent dat alle aandacht naar hem gaat,
en de motor is waardeloos, kortom: elke uitslag is goed.

Dit jaar is het echter anders.
McLaren heeft een degelijke motor,
en vooral Alonso heeft in de pers hoge verwachtingen geschapen.

Voor hem is dit gesneden koek.
Alonso is een sporter die druk nodig heeft om te kunnen presteren.

Tijdens de kwalificatie is het niet eens zo slecht.
Alonso is elke keer nog sneller, alhoewel het telkens maar een tiende of 2-3 is.

Gedurende de race verandert het.
Fernando komt tot leven, laat vrij aardige dingen zien,
en heeft inmiddels al meer dan 3 keer zoveel punten als Stoffel.

Stoffel weet dan ook dat hij beter moet gaan presteren,
alhoewel niemand zal verwachten dat hij Alonso naar huis rijdt.

Ook Sainz ervaart nu wat het is om druk te voelen.
Hij zit nu bij een groot team, en wordt gezien als een talentvolle jongen.

Vorig jaar was de druk minimaal.
Niemand die ervan uit gaat dat als je vier races voor het eind van team verwisselt,
dat je dan even alles en iedereen zoek rijdt.

Nu is het echter anders.
Hülkenberg is op alle fronten beter,
zowel tijdens de kwalificatie als tijdens de race,
en Sainz zal nu alle zeilen moeten bijzetten om niet te ver achterop te raken:
22 om 3 punten, en dat is veel... heel veel.

Max staat ook onder druk,
en dit is eigenlijk voor het eerst in zijn F1 carrière.

Hij kwam binnen als groot talent bij Toro Rosso.
Maar was er sprake van grote druk?

Ik vind dat wel meevallen.
Toro Rosso was op dat moment het vijfde/zesde team op de grid,
en wat kun je daar nu eigenlijk van verwachten?

Overwinningen?
Podiums?

Nee, niet echt.
En zeker niet voor twee debutanten die, hoe getalenteerd ze ook mogen zijn,
het toch moeten doen met een middelmatige wagen.

Max en Carlos deden het goed.
Ze scoorden punten en lieten af en toe aardige dingen zien.

Ook in zijn tweede jaar was er eigenlijk niets aan de hand.
Max stapte gedurende het seizoen over naar RBR, en ook hier gold weer:
wat kun je nu eigenlijk verwachten?

We weten allemaal hoe het werkt.
Het duurt even voor je aan de nieuwe situatie gewend bent.

Een nieuw team, een nieuwe wagen,
nieuwe technici waarmee je moet leren werken,
en er is natuurlijk een bepaald verwachtingspatroon,
maar dit zal niet zo hoog liggen.

Ik denk dat niemand verwachtte dat Max wel eventjes 5 Gp’s zou gaan winnen,
en het Mercedes moeilijk zou gaan maken.

Dit zien we in alle sporten terug.
Het eerste jaar is makkelijk,
en om het vrij simpel te zeggen: alles wat je presteert is goed.

Ook het tweede jaar is nog eenvoudig,
zolang je beter presteert dan het jaar daar voor.

Daarna begint de druk pas echt te komen.
Je bent geen nieuweling meer,
en hebt inmiddels een “reputatie” opgebouwd,
die nog lang na kan blijven klinken.

Het derde jaar van Max,
had dan ook een jaar moeten zijn met een hogere druk.

Maar dit is F1.
Een sport waarbij techniek een alles bepalende rol speelt.

Gedurende de wintertests,
werd het al snel duidelijk dat RBR geen rol zou gaan spelen.

De wagen was niet goed genoeg,
en de motor onbetrouwbaar,
wat het verwachtingspatroon verlaagde.

Iedereen wist: dit wordt een moeilijk jaar,
en voor de coureurs betekent dit dat er,
buiten de normale druk die iedere sporter voelt,
geen extra druk ontstaat.

Dit jaar is het echter anders.
Tijdens de wintertests bleek dat RBR behoorlijk dicht bij zat.
Wat bevestigd werd tijdens deze eerste drie races.

Max heeft nu dus een wagen waarmee hij zou MOETEN kunnen presteren.
En dit verhoogt de druk behoorlijk.

Hoe je het wendt of keert.
RBR heeft verwachtingen.

Vorig jaar hebben ze Max tot eerste rijder gebombardeerd.
Max kreeg een nieuw contract, nog voordat men met Ricci had gesproken.

Sommige mensen proberen dit een beetje te “down sizen”.
Ja maar... Daniel had nog een contract...
RBR probeert Mercedes een slag voor te zijn...
nu had RBR de kans om....

Onzin natuurlijk.

RBR had een dubbelslag kunnen slaan door EN Max een contract aan te bieden,
EN Daniel een verlenging voor te leggen.

Dat heeft men niet gedaan, en wat de ware reden ook mag zijn.
Je mag verwachten dat een team wel begrijpt hoe dit in de media overkomt.

Dit jaar is er dus een verhoogde druk,
en het is interessant om te zien hoe dit zich ontwikkelt.

AUSTRALIË was niet eens zo slecht.
Het is een circuit waarbij niet in te halen valt,
en als je dan een beetje pech hebt met een SC,
dan zit je zo vast achter iemand.

BAHRAIN liet de eerste tekenen zien van een verhoogde druk.
Max crashte tijdens de kwalificatie, en dit op zich is niet eens zo heel erg.

Vorig jaar zagen we ook Lewis crashen tijdens een kwalificatie.
Dat kan gebeuren, je rijdt nu eenmaal op de limiet.

Wat ik interessant vond was de reactie.
Max had een vaag verhaal over de motor.

Hij had “opeens” 150 pk meer,
en tsja... dat verwacht je niet.

Later bleek dat dit een excuus was en dat Max gewoon over de kerbs denderde,
en per ongeluk zijn gas pedaal even aantikte.

Stom... en het zou niet mogen gebeuren voor een professional,
maar ik had dit verhaal liever gehoord,
dan de onzin van een motor die “opeens” meer vermogen geeft.

We kennen allemaal “Barney” mag ik aannemen.
Barney, de darter.

Of darten nu een sport is of niet vind ik niet zo belangrijk,
maar waar ik naar toe wil is het “druk niveau” tijdens een dart wedstrijd.

Die is hoog... ontzettend hoog.
Je staat op een podium,
met achter je duizenden, vaak half dronken,
mensen die of voor of tegen je zijn.

Er wordt geschreeuwd,
er wordt gezongen en er wordt van alles naar je geroepen,
terwijl jij jezelf probeert te concentreren om een klein pijltje in een klein vakje te gooien.

Ik vind het fascinerend.

Hoe sluit jij jezelf af voor die kolkende massa achter je?
En hoe ga je om met de prestatie druk die vanuit de zaal op je neerdaalt?

Barney heeft een periode gekend,
waarbij alles en iedereen de schuld kreeg van een nederlaag.

Het lag aan de pijltjes, de zaal was te luid, of juist niet,
de tegenstanders leken allemaal beter te presteren als ze tegen hem moesten gooien,
zijn bril zat niet goed, of hij had wat zweet in zijn ogen gekregen.

Excuses.

Excuses zijn een uiting van onzekerheid,
en is misschien wel een van de meest gebruikte technieken die wij, mensen, bezitten.

Niemand van ons wil graag “iets” toegeven,
en zonder dat “wij” het beseffen,
gebruiken we constant excuses om ons “falen” goed te praten.

Het gebruik van excuses op zich is niet eens zo heel erg.
Maar op een gegeven moment wordt het wel heel erg doorzichtig.

Barney, die na 5 wereld kampioenschappen klaagt over zweet druppels,
is een ander verhaal dan een 20 jarige darter die voor het eerst op dat podium staat.

Barney zal nu zo zoetjes aan toch wel weten dat het heet is op dat podium?
Het is toch niet de eerste keer dat hij daar staat?

Ook Max is in de eerste plaats een mens,
met alledaagse menselijke reacties,
en daar hoort ook het zoeken naar excuses bij.

Ik heb hier vaak kritiek op “professionals”,
en geef mijn commentaar op de vreemde dingen die zij doen.

Max heeft de afgelopen jaren een discutabele reputatie opgebouwd.
Het zal niet allemaal zijn fout geweest zijn,
maar hij is wel bij heel veel incidenten betrokken geweest.

Ik verwacht van een professional dat hij leert van zijn fouten.

Een voetballer die continue opstoomt naar de achterlijn,
en met het verkeerde effect een voorzet geeft,
wordt op een gegeven moment lachwekkend.

Een turner die altijd faalt met de afsprong?
Dat wordt een zielige vertoning.

Het gaat erom of je van je fouten leert,
en bereid bent om te erkennen dat je niet perfect bent,
en dan daar ook aan gaat werken.

Iedere sporter ervaart prestatie druk,
en hoe je hiermee omgaat is bepalend voor je carrière.

Stoffel en Carlos zullen heus wel een manier vinden,
om de “slechte” reeks waar ze nu in zitten te doorbreken.

Als dit gebeurt, kunnen we nog leuke dingen verwachten,
en als dit niet gebeurt dan zijn ze,
hoe getalenteerd ze ook mogen zijn,
niet geschikt voor de F1.

En Max?
Eindelijk was daar het moment,
waarop hij liet zien dat het een groot coureur gaat worden.

Geen inhaal actie, of snelle ronde, of een andere geweldige actie,
maar een heel klein simpel zinnetje:

“Sorry, het was mijn fout.”

❮ Vorig bericht | Volgend bericht ❯