9 reacties | 7812x gelezen
29-01-2018 06:00

EvDelft | Een race voor het wereldkampioenschap Formule 1 wordt verreden over een afstand van 305 kilometer, of het minst aantal ronden dat nodig is om daar overeen te komen.

Bron: Joe Saward

Verder duurt een race ergens tussen de één uur en een kwartier en de twee uur. Wanneer de twee uur voorbij zijn, eindigt de race wanneer de raceleider over start-finish komt. De enige uitzondering op deze afstand is Monaco, die wordt verreden over een afstand van 260 kilometer, vanwege het langzame karakter van het circuit.

Echter, en zijn races verreden in het verleden die niet de volledige afstand besloegen. Vaak vanwege slecht weer. Als de condities te slecht zijn en het te gevaarlijk wordt de race voort te zetten, wordt de race gestopt. Indien mogelijk, zal de race later die dag hervat worden, maar dat was niet altijd mogelijk. In dat laatste geval wordt de race verder afgelast. Dat betekent in theorie dat er erg korte races verreden kunnen worden.

Wanneer 75% van de afstand is verreden, zullen de punten volledig worden toegekend. Daaronder worden halve punten toegekend.

De kortste race voor het wereldkampioenschap ooit was in Adelaide, Australië. Deze race in 1991 werd (terecht) stilgelegd na 16 ronden onder zeer verraderlijke omstandigheden. Het resultaat werd vastgesteld op basis van de situatie aan het einde van ronde 14. Dat betekent dat de race een afstand kende van slechts 52,915 kilometer...

Deze race werd vooraf aangeduid als: "Formule 1: het ultieme". Het was de laatste race van het wereldkampioenschap en vond plaats in de eerste week van november, twee weken na de Grote Prijs van Japan, waar Ayrton Senna zijn derde titel had behaald, waarna hij een publiekelijke tirade afstak tegen de president van de FIA, Jean Marie Balestre, die vlak daarvoor was weggestemd door Max Mosley, de president van de FISA. De FISA was op dat moment de sportieve tak van de FIA, en hoewel Balestre nog altijd president van de FIA bleef (tot en met 1993, red.) was het Mosley die nu aan het roer stond.

Senna vond dat Alain Prost werd voorgetrokken door diens landgenoot Balestre, in eerdere controverses. Het was niet echt een manier om zijn titel te vieren, maar Senna maalde daar niets om. Hij zei wat hij wilde zeggen. Prost, die voor Ferrari reed, deed hetzelfde toen hij zijn auto, de Ferrari 643, een vrachtwagen noemde. Dat kon teambaas Claudio Lombardi niet waarderen, waarop Prost werd ontslagen. Op staande voet. Alain kreeg het nieuws te horen toen hij op vakantie was en Gianni Morbidelli werd de vervanger van de toen drievoudig wereldkampioen.

Australië in november is prachtig. De lente maakt langzaam plaats voor de zomer op het zuidelijk halfrond en Adelaide was altijd al een plaats waar het weinig regende. Echter, er is altijd een kans op slecht weer en dat was in 1989 ook al gebeurd, toen de race werd stilgelegd na twee uur. De leiders hadden toen slechts 70 van de geplande 81 ronden gereden, als resultaat van een rode vlag omdat er teveel water op het circuit bleef staan. De drainage in Adelaide was niet van de beste kwaliteit...

Terug naar 1991. Het begon op zondagochtend te regenen en het weer was zó slecht, dat de start van de race werd uitgesteld. Dat was slecht nieuws voor de televisiezenders, die de satellieten hadden geboekt voor de normale tijdspanne. Vertragingen betekenden dat de race niet overal kon worden uitgezonden. Bernie Ecclestone wilde erg graag dat de race toch van start zou gaan en toen de regen een beetje minder werd, werd besloten dat er inderdaad geracet zou worden.

Het kampioenschap voor de constructeurs was nog niet beslist: McLaren en Williams hadden een verschil van 11 punten, met McLaren voorop. De twee McLarens van Ayrton Senna en Gerhard Berger stonden op de eerste rij en namen meteen de leiding toen de race van start ging. Nigel Mansell in zijn Williams volgde, met de Benetton van Michael Schumacher op de vierde plek. In de derde ronde wist Mansell op de één of andere manier Berger voorbij te komen maar toen ging het mis. Schumacher spon. Satury Nakajima reed met zijn Tyrrell tegen de achterkant van de Ligier van Thierry Boutsen. Nélson Piquet, zich niet bewust van het feit dat Michael Schumacher hem wilde inhalen, ging in de verdediging. Daardoor moest Schumacher ontwijken en hij kwam in het pad van Jean Alesi. Beide auto's raakten de muur, waarbij de baan bezaaid raakte met rommel. Direct daarna raakte de Lamborghini van Nicola Latino de muur recht tegenover de Ferrari en de Benetton. Vervolgens reed Pierluigi Martini met zijn Minardi ook tegen de muur op.

De raceleiding deed niets. Er werd niet ingegrepen. Ondanks dat er takelwagens op de baan waren, ging de race gewoon door.

Het volgende drama kwam toen Mauricio Gugelmin de muur in aquaplaneerde - in de pitstraat. Het rondvliegend puin van zijn Leyton House verwondde diverse mensen. Vervolgens was het de beurt aan Nigel Mansell, die zijn enkels bezeerde terwijl die door de cockpit heen en weer werden geslingerd. Berger spon, maar kon door. Senna passeerde de start-finishlijn als eerste.

Eindelijk, na 24 minuten, werd de race stilgelegd. Piquet en Morbidelli finishten als tweede en derde, terwijl de Williams van Riccardo Patrese over de finish kwam met onderdelen van andere auto's onder zijn voorvleugel.

Er was nog hoop dat de regen minder zou worden en de race herstart werd, maar uiteindelijk werd de rest van de race afgeblazen. Het resultaat werd bepaald op de stand na ronde 14 - en toen reed Berger derde en Mansell tweede. Piquet, Patrese en Morbidelli werden vierde, vijfde en zesde. Nigel was echter niet op het podium te vinden, omdat hij al op het vliegveld was voor een vroege vlucht naar huis.

McLaren won de titel bij de constructeurs, ondanks dat er halve punten werden toegekend aan het einde van de race.

Om de fans nog enigszins zoet te houden, was er een concert van Paul Simon, die 'Bridge over troubled waters' zong. Een aardige samenvatting van de dag...

❮ Vorig bericht | Volgend bericht ❯