9 reacties | 7133x gelezen
26-12-2017 18:00

EvDelft | Als je een quiz zou houden en aan de mensen zou vragen in welk land in Afrika de eerste internationale race gehouden werd, zullen de meesten 'Zuid Afrika' zeggen. Dat is dus niet goed.

Bron: Joe Saward

De eerste Grote Prijs van Zuid Afrika werd verreden op het Prince George Circuit in Ookst Londen in 1934, maar dat was negen jaar nadat de eerste Circuito Automobilistico della Tirpolitania werd verreden, ten zuiden van de stad Triploi - in wat tegenwoordig bekend staat als Libië. Het circuit had een lengte van maar liefst 70,8 kilometer en er werden twee races verreden van elk drie ronden. De race was voor auto's met grotere motoren en die werd gewonnen door Lt. Alberto Trivero in een FIAT. De tweede race was voor auto's met motoren niet groter dan 2 liter en werd gewonnen door Renato Balestrero in een OM.

In die tijd stond de regio bekend als Tripolitanië en er werd enorm veel Italiaans geld gepompt in een infrastructuur in een poging Italiaanse immigranten aan te trekken. Het probleem was dat de omgeving verre van stabiel was. Tripolitanië was een provincie van het Ottomaanse rijk tot de Italiaans-Turkse oorlog in 1911-1912. Daarna kwam het gebied onder Italiaanse invloed, maar in feite waren hadden de Italianen alleen de controle over de kustlijn. Het binnenland werd gecontroleerd door lokale stammen. De Arabische Tripolitaanse Republiek werd in 1918 opgericht maar was nooit meer dan een losse alliantie van concurrerende stammen en het viel in 1923 weer uiteen. Daarna probeerden de Italianen weer controle te krijgen. Omar Mukhtar leidde echter een indrukwekkende guerrilla oorlog totdat hij in 1931 werd opgepakt en geëxecuteerd.

Terwijl dit allemaal speelde werd Tripoli zwaar gepromoot door de gouverneur van Tripolitanië, Emilio de Bono, en de race was één van de rijksten ter wereld. De Franse koloniën Algerije, Marokko en Tunesië hadden aan het eind van de jaren '20 allemaal grote evenementen, die verreden werden tot het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Tegen die tijd was de invloed op het oude rijk verkruimeld en de onafhankelijkheidsbewegingen maakten het behoud van de koloniën bijna onmogelijk.

In maart 1956 werd het Franse protectoraat in Marokko opgeheven en sultan Mohammed verklaarde zichzelf koning Mohammed V. Hij wilde de wereld laten zien dat Marokko een modern land was dus hij besloot een nieuw circuit te financieren. Hij gebruikte daarvoor openbare wegen in het district Casablanca, bij Ain-Diab. Het circuit liep langs de kust en daarna landinwaarts de woestijn in. In oktober 1957 was de koning aanwezig bij de Grote Prijs van Marokko, wat een Formule 1-race was die niet voor het kampioenschap meetelde.

Er waren maar 14 auto's aanwezig, maar het niveau lag hoog. Ferrari bracht Mike Hawthorn en Peter Collins, Maserati had Juan Manuel Fangio en Jean Behra, Vanwall stuurde Stuart Lewis - Evens en Tony Brooks, terwijl Cooper verscheen met Jack Brabham en Roy Salvadori. Behra won. De FIA ging akkoord met het verhogen van de status van de race tot eentje voor het wereldkampioenschap, welke verreden werd in 1958.

Het zou de laatste race van het seizoen zijn. Stirling Moss en Mike Hawthorn streden om de titel. Hawthorn leidde met acht punten, maar het systeem voor punten was behoorlijk gecompliceerd. Er waren punten die kwamen te vervallen en er werd een punt toegekend voor de snelste ronde. Moss won de race, maar Hawthorn werd tweede en dus wereldkampioen - met één punt.

Helaas had Lewis - Evens, in de derde Vanwall, 10 ronden voor het einde van de race een probleem met zijn motor. Hij liep zware brandwonden op toen hij onder de olie kwam, welke vlam vatte. De medische faciliteiten waren echter niet geweldig en Lewis - Evens werd naar Groot-Brittannië teruggevlogen en in het ziekenhuis opgenomen. Hij overleed zes dagen later.

De Formule 1 keerde nooit meer terug naar Noord Afrika.

❮ Vorig bericht | Volgend bericht ❯