9 reacties | 8338x gelezen
09-12-2017 08:00

EvDelft | De spelletjes die in de Formule 1 worden gespeeld, zijn soms gecompliceerder dan ze lijken te zijn. Elk mogelijk wapen wordt gebruikt, of het nu geld is, technologie, personeel, spionage of zelfs misleiding.

Bron: Joe Saward

Als rivaliserende teams ervan overtuigd zijn dat je een goed idee hebt, zullen ze energie stoppen erin om uit te zoeken hoe ze dat idee kunnen kopiëren. Als je een grote budget hebt dan anderen, en zij verspillen geld aan een idee dat niet werkt, heb je een voordeel.

En sommigen denken dat precies dit aan de hand was met de Feerrari 312T6, die vroeg in 1977 getest werd.

De 312T-serie was een serie auto's die tussen 1975 en 1980 erg succesvol was. De verschillende versies van de wagens wonnen 27 races in die vijf jaar (27 voor Niki Lauda, 5 voor Carlos Reutemann, 4 voor Gilles Villeneuve, 3 voor Jody Scheckter en 2 voor Clay Regazzoni). Ook won de 312T-serie drie keer het kampioenschap bij de coureurs (Niki Lauda in 1975 en 1977 en Jody Scheckter in 1979) en vier keer bij de constructeurs (1975, 1976, 1977 en 1979).

De basis van de 312 was zeer goed, het was een degelijk ontwerp van Mauro Forghieri en de 3 liter boxermotor van Franco Rocchi was prima. De basis van de B12, zoals de motor heette (een 12 cilinder boxermotor) stamde uit 1970. Deze werd in de lengterichting in de auto gemonteerd, maar de versnellingsbak dwars - transvers. Vandaar de toevoeging T achter het type 312.

In 1976 besteedde Forghieri veel tijd aan het bestuderen van de zeswielige Tyrrell P34. Deze wagen had vier kleine voorwielen op twee assen, en twee grote achterwielen. Het idee was meer rubber op het asfalt te krijgen - en dus meer grip. Forghieri besloot het anders aan te pakken. Hij monteerde op een 312T2 uit 1976 vier achterwielen - op dezelfde as. De wagen werd logischerwijze 312T6 genoemd.

Hoewel de wagen breder was dan de reglementen van de Formule 1 toestonden, besloot de ontwerper toch zijn coureurs te laten testen met de auto. Één van de redenen was dat de achterbanden een kleinere diameter hadden, waardoor de auto minder zijwaarts zou bewegen in bochten. Hij wilde weten wat het effect was.

De coureurs vonden het maar niets. Carlos Reutemann had last van een gebroken achterwielophanging rechts en zette de auto in de vangrails als gevolg daarvan. Het project werd verlaten, maar Ferrari lekte nog wel een paar foto's van een auto die ze 312T8 noemden: een auto met twee keer vier wielen: vier vóór op twee assen en vier achter op twee assen.


De Ferrari 312T3 uit 1977.

De Ferrari 312T6 met zes wielen.

De Ferrari 312T8 met 8 wielen.

❮ Vorig bericht | Volgend bericht ❯