9 reacties | 7142x gelezen
01-09-2017 00:14

EvDelft | Na tien jaar achter elkaar de titel niet behaald te hebben, in enkele jaren verloor Ferrari de rijderstitel in de laatste race, is het belangrijk voor Ferrari de titel eindelijk weer binnen te halen bij de coureurs.

Bron: RealSport101.com

Het is inmiddels tien jaar geleden dat Ferrari het wereldkampioenschap voor coureurs op haar naam wist te schrijven, al was het heel erg spannend in de strijd met Lewis Hamilton en Fernando Alonso, beiden voor McLaren in 2007. Het was al lang niet meer het Ferrari van een paar jaar daarvoor, met Michael Schumacher die vijf keer het kampioenschap op rij pakte toen hij voor de Scuderia reed. De meeste daarvan op spectaculair dominante wijze. De kampioenschappen die Ferrari na 2007 misliep, waren een paar keer maar ter nauwer nood - soms ook kwam Ferrari in de hele titelstrijd niet voor.

Terugkijkend naar de afgelopen tien jaar, is het duidelijk waarom Ferrari er zo op is gebrand dit jaar de titel weer te behalen, en waarom het zo belangrijk is voor hen.

In 2008 was het ook rood versus zilver. Het was een gevecht tussen drie coureurs. Fernando Alonso had McLaren verlaten en keerde terug naar Renault, terwijl Heikki Kovalainen de teamgenoot werd van Lewis Hamilton bij McLaren. Bij Ferrari bleef alles hetzelfde, hoewel het dit keer Felipe Massa was die de titel voor Ferrari leek te gaan pakken, en niet Kimi Räikkönen, de titelverdediger. Beide coureurs maakten gedurende het seizoen kostbare fouten, zodat het uiteindelijk aankwam op een verbeten strijd in Brazilië.

Massa deed wat hij doen moest. Hij won de race in een verregende, drijfnatte laatste twee ronden. Hamilton verloor zijn vijfde plaats - die hij nodig had om de titel te pakken - aan de Toro Rosso van Sebastian Vettel. De Braziliaan leek op koers voor zijn eerste titel. Echter, in de laatste bocht kon de Brit de Toyota van Timo Glock inhalen, die snel terugviel op zijn droogweerbanden, waardoor hij alsnog vijfde werd. De stemming van Ferrari sloeg snel om van dolgelukkig naar frustratie. Waar het in 2007 spannend was, was het in 2008 nog spannender. Het was tevens de laatste overwinning van Felipe.

De reglementswijzigingen voor 2009 zorgde voor een enorme verschuiving in de machtsverhoudingen op de baan. Zowel McLaren als Ferrari vielen terug. Hun plek werd ingenomen door Red Bull en Brawn GP. Pas na de zomerstop kregen McLaren en Ferrari hun zaakjes op orde en begonnen in te lopen. Na een podium op de Nürburgring voor Felipe Massa, liep hij op de Hungaroring een zware hoofdwond op. Hij heeft geluk gehad dat hij dat heeft overleefd. Luca Badoer, en later Giancarlo Fisichella, werden de teamgenoot van Kimi Räikkönen, welke op Spa-Francorchamps nog een overwinning uit het vuur wist te slepen.

Echter, op dat moment waren de teams bezig met de voorbereidingen voor 2010. De Scuderia betaalden Kimi om het team te verlaten - ondanks dat hij voor dat jaar nog een contract had - om plaats te maken voor Fernando Alonso. Hij moest de titel terugbrengen naar Maranello. En het nieuwe seizoen begon goed. Fernando won zijn eerste race voor Ferrari, met een herstelde Felipe Massa naast zich op het podium. Echter, Ferrari had twee grote tegenstanders dat seizoen: McLaren en Red Bull. De eerste helft van het seizoen verloor Ferrari wat grond, en toen kwam de race op Hockenheim, waar Massa verteld werd dat hij Alonso voor moest laten voor de overwinning. Teamorders waren destijds niet toegestaan. Ondanks de kritiek die Fernando en Ferrari te verduren kregen, was de Spanjaard weer in de titelstrijd. Daarna won hij nog in Italië, op Singapore en in Zuid Korea. Tijdens de laatste race ging het tussen vier coureurs voor de titel.

Bij de start van de Grote Prijs in Abu Dhabi stormde Sebastian Vettel vanaf pole naar de horizon, in zijn Red Bull. Alonso verloor een positie aan de McLaren van Jenson Button en viel terug naar de vierde plek. Dat was nog altijd goed genoeg om de titel te pakken. Echter, een safetycar in de eerste ronde gooide roet in het eten van Ferrari. Vitaliy Petrov en Nico Rosberg gingen direct de pitstraat in om de hardere band onder te leggen, waarmee ze de race konden uitrijden. Na tien ronden raakte Mark Webber de muur en haalde ook hij nieuwe banden. Ferrari besloot toen Alonso ook naar binnen te halen. De rest van de race keek hij tegen de versnellingsbak aan van de Renault van Petrov en hij kwam er niet voorbij. Alonso werd zevende, Webber achtste, en de titel ging naar Vettel.

In 2011 maakte Ferrari geen enkele kans voor de titel. De enige overwinning kwam in Silverstone, toen de FIA - voor één race - de geblazen diffuser verbood. Echter, hij kwam regelmatig op het podium en wist meer punten te behalen dan in 2010, al werd hij slechts vierde in het kampioenschap.

2012 leek nog slechter te beginnen dan 2011. De tests voorafgaand aan het seizoen leken nergens op en ook de Grote Prijs van Australië, de openingsrace, was niet om over naar huis te schrijven. Maar toen regende het in Maleisië en Fernando maakte het verschil. Hij won de race met een inferieure auto. Dat was waarschijnlijk precies wat de Scuderia nodig hadden en de auto werd snel verbeterd. De Spanjaard won nog twee races en leidde de tussenstand in het kampioenschap voor coureurs vóór de zomerstop. Met zeven verschillende winnaars in de eerste zeven races, was het wat moeilijk te zien wie nou de beste werd.

Na de zomerstop veranderde dat allemaal. Red Bull had zichzelf bijeengeraapt en Vettel begon langzaam maar zeker zijn achterstand van 40 punten op Alonso goed te maken. Hij won alle vier de races in Azië. Ondertussen viel Fernando uit vanwege ongelukken in de eerste ronde in België en op Suzuka. Dat bleek de beslissende factor in het kampioenschap.

Het kwam allemaal neer de op laatste race, dit maal in Brazilië. Als Alonso op het podium zo komen, en Vettel - de enige andere kandidaat voor de titel - zou buiten de punten eindigen, was Ferrari weer kampioen. En toen werd Vettel in de eerste ronde door Bruno Senna van de baan gereden. Zijn auto raakte beschadigd en hij kwam naast de baan terecht. Ondertussen kon Alonso plekken winnen en reed als derde achter het duo van McLaren. Vettel gaf echter niet op en vocht zich terug in de punten. Toen ging het regenen en Red Bull maakte een fout, waardoor de Duitser weer buiten de punten terecht kwam. Andere coureurs kwamen naast de baan, vielen uit. Alonso finishte als tweede, achter Button, maar Vettel werkte zich wederom naar voren. Hij wist Kamui Kobayashi en Michael Schumacher in te halen en finishte als zesde - precies genoeg om kampioen te worden, voor de derde keer op rij. Wederom verloor Ferrari de titel in de laatste race van het seizoen.

In 2013 ging het niet slecht, aan het begin van het seizoen. Alonso won twee races. Zijn laatste overwinning tot op de dag van vandaag stamt uit 2013, op zijn thuiscircuit Barcelona. Maar het kampioenschap was al verloren. Ook het terugstappen van Pirelli naar de banden van 2012, om veiligheidsredenen, hielp Ferrari niet. Red Bull en Vettel, die met de banden van het voorgaande seizoen oppermachtig waren in de tweede helft van 2013, wonnen negen races op rij. Alonso werd nog tweede in de eindstand, maar hij leek zijn geduld met Ferrari enigszins te verliezen.

2014 begon in Maranello met een aantal wijzigingen in het personeelsbestand. Felipe Massa maakte plaats voor zijn oude teamgenoot Kimi Räikkönen. Met twee wereldkampioenen aan boord en de nieuwe reglementen voor de motoren - hybride V6 turbomotoren - hoopte Ferrari eindelijk weer een sterke wagen op de baan te hebben. Helaas bleek dat niet het geval. Mercedes had het allemaal voor elkaar en Ferrari was ver achter op de Zilverpijlen. Stefano Domenicali werd na de Grote Prijs van Bahrein ontslagen.

Hij werd vervangen door Marco Mattiacci, die de CEO was van Ferrari Noord Amerika. Hij had echter totaal geen verstand van racen of de Formule 1. Naarmate het seizoen vorderde, besloot Alonso dat hij weg wilde bij het team uit Maranello. Toen Luca di Montezemolo werd vervangen door Sergio Marchionne, werd Sebastian Vettel de nieuwe hoop van Ferrari in donkere dagen. Hij wilde zijn jeugdheld Schumacher nadoen en kampioen worden bij Ferrari.

Nog voor het einde van het seizoen werd Mattiacci vervangen door Maurizio Arrivabene. Dat hield in dat Ferrari in één seizoen drie verschillende teambazen heeft gehad. Veel wijzingen voor in een enkel seizoen, maar vrijwel meteen bleek het aanstellen van Arrivabene zijn vruchten af te werpen. In de tweede race van 2015 wist Vettel te winnen in de Ferrari. Ferrari was in Maleisië net zo snel geweest als Mercedes, en wist met een betere strategie de race naar zich toe te trekken. Na bijna twee jaar zonder overwinningen, was dit een enorme opluchting voor het team.

De overwinning kwam vroeg in het seizoen maar bleek bijna onmogelijk te herhalen. Mercedes was nog steeds - in de meeste gevallen - te snel, hoewel Vettel nog aardig wat keren op het podium kwam en in Hongarije en Singapore ook wist te winnen. In beide gevallen dankzij een slechter presterend duo van Mercedes.

In 2016 werden de doelen hoger gesteld: de titel. Marchionne wilde overwinningen maar bleef droog staan. In de eerste paar races kwam Ferrari nog in de buurt, maar bleek de strategie niet goed genoeg om Mercedes te verslaan. Red Bull won twee races en Ferrari viel terug naar de derde plek in het kampioenschap. Het team verloor een aantal mensen van de technische afdeling, waaronder James Allison die door Ferrari werd ontslagen na een crisis thuis. De Scuderia konden het seizoen wel afschrijven, maar waren al bezig met de nieuwe auto voor 2017, onder de nieuwe reglementen.

Daarom bleef Ferrari kalm tijdens de goed verlopen wintertest en zetten ze hun doelen niet al te hoog in. Het voorzichtige optimisme bleek te werken en Vettel won vier races. Voorafgaand aan de zomerstop leidde hij het kampioenschap en Ferrari heeft bijna het hele jaar laten zien erg competitief te zijn. Het enige nadeel is dat Kimi nog niet heeft weten te winnen sinds zijn terugkeer bij het team. Echter, hij is een goede secondant gebleken dit jaar in de strijd om de titel, zoals in Hongarije toen Vettel problemen had, Kimi sneller was, maar er toch achter bleef om de andere auto's af te houden.

Natuurlijk is het nu nog niet te zeggen wie er met de titel aan de haal zal gaan. Maar het is voor Ferrari, na 10 jaar, van cruciaal belang weer met de eer te gaan strijken. Anders zou het wel eens een vergelijkbaar verhaal worden als in 1990, waar Alain Prost de titel verloor aan Ayrton Senna terwijl beide coureurs elkaar uit de race reden. Daarna duurde het nog eens tien jaar voordat Michael Schumacher de vloek wist te verbreken.

Misschien kan een andere Duitser, gesteund door de laatste coureur die kampioen werd voor Ferrari, het team dit jaar weer aan de titel helpen.

❮ Vorig bericht | Volgend bericht ❯